म, मेरो देश र सरकार

April 28, 2020 मा प्रकाशित (२ महिना अघि) अनुमानित पढ्ने समय : १ मिनेट

■ पदम भट्टराई

आफ्नै मुलुकमा
मस्त निन्द्रामा परेर
देशबारे चरम सपनाहरु देख्दैछु !

सडकका फराकिला पेटीहरुमा
कोही विकलाङ्गी ह्वीलचेयरमा
यताउति गर्दैछन्
कोही चटकेहरु जादु देखाएर
बटुवा र पर्यटकलाई लोभ्याएको
सुन्दर तमासा…
…
…
यस्तो पो विकास !
अनि यस्तो पो सरकार !!

घरघरका चुल्होहरुमा
कति मजासँग
ग्यासकै ओभन र ग्रीलमा
चिकेन, मटन र पोर्क, अनि
फ्रुजन बिफ र ल्याम्पका
मिठा मिठा मनपर्ने परिकार पाक्दै गर्दा
मेची र कालीभित्र
ताप्लेजुङदेखि झापा,
नपादेखि गापा
हुम्ला दार्चुलादेखि कञ्चनपुर,
सबैलाई पुगेकै छ भरमग्दुर ।
काठमाडौको मेट्रो रेल चढेर,
कहिले प्रदेश मुकाम हेटौँडा,
अनि कहिले परिवारसँग दमकतिर,
अनि
पूर्व पश्चिम रेलको यात्रमा देखिने मनोरम दृश्य,
नदीहरुमा निरन्तर चलेका स्टीमर,
खोजेर नभेटिने खोलाहरुका झलुङे पुल १
मन्दिर, चर्च र मस्जिदहरु,
जोडिएर बनेका छन,
आहा !
कतै छैन कोलाहल
कतै छैन हाहाकार
यस्तो पो विकास !
अनि यस्तो पो सरकार !!

आहा !
हेर्दाहेर्दै
आफ्नै देशको कारखानामा
चौबिसै घन्टा ‘आइफोन १६ एभरेस्ट’
र
‘सामसुङ्ग १७ एस केटीएम’ जस्ता
महँगा मोबाइल र ट्यापहरु
बनेको देख्दा
मन हर्षले तरङ्गित भएर आउँछ,
अर्जेन्टिना, ताइवान र रसियाबाट
वर्किङ्ग भिषामा आउनेहरु
डेड दर्जन त
मेरै स्टोर्समा आवासीय कामदार भएर,
बसेका छन्,
मासिक तलब, खानपिन र स्वास्थ्य बिमा,
अनि ओटीको भत्तादेखि टिए र डिएसम्म
कहाँ म आफ्ना परिवार मात्रै भनेर..
कहाँ म छिमेकी मात्रै भनेर..
रहन सकेँ ?
कति धेरै सोच्नु छ,
तैपनि म सुखी, आनन्दित र खुशी छु,
बसि बसि तिर्छु तीनचार कम्पनीको कर,
यस्तो पो विकास !
अनि यस्तो पो सरकार !!

कर्मचारी र सांसद,
अनि सरकार
रातदिन भन्दैनन्,
जनताको सेवामा खटिन्छन्,
कोही, फिल्डमा त कोही अनलाइनमै
निस्फिक्री खटिएको देख्दा,
सारा जनता
खुशीले हर्षविभोर हुन्छन्,
अनि नेपालआमा कति फ्रफुलित होलिन् ?!
कसैले लोभ-लालच र भ्रस्टाचार गर्दैन,
कमिशन र बार्गेनिङको कुरा त हुँदैहुन्न,
विकास-निर्माण खर्च गर्ने ठाउँ छैन
न कतै धुलो छ, बाटाघाटा र सडकहरु
हुबहु नक्सा र सम्झौता बमोजिम छन्,
संसारकै स्वच्छ खानेपानी,
संसारके सस्तो बिजुली
हाम्रै नेपालमा हामीले उपयोग गरेको
लामो इतिहास भैसक्यो,
अहिले त
भारत, चीन र युरोपेली मुलुकलाई
बर्सेनी ठूलो आर्थिक सहयोग
अनि विश्वबैंक र एशियाली विकास बैंकलाई
सरकारी बजेटमार्फत नै ठूलो रकम
छुट्याइएको देख्दा,
विश्व अर्थबजारको नेपाली हिस्साले
नाटकीय सफल रुपान्तरण गर्दैगर्दा
सिंगापुर र जापानले
एशियाको नेपाल भन्दै पछ्याएको देख्दा,
लाग्छ यो चमत्कार,
यस्तो पो विकास !
अनि यस्तो पो सरकार !!

लाग्छ,
कसैलाई कसैको वास्तै छैन,
भनौँ फुर्सद नै छैन,
न व्यक्तिलाई फुर्सद छ
न त राजनैतिक पार्टीलाई,
न बहालवाला न त सेवानिवृत्त कर्मचारीलाई
सबै आ-आफ्नै कामधन्दामा मस्त,
न कर्मचारीलाई घुसको चिन्ता,
न प्रधानमन्त्रीलाई पार्टीको चिन्ता,
न सांसदलाई अर्को सांसदको चिन्ता !
त्यतिमात्रै कहाँ हो र ?
निवृत्ति पाएकालाई गुलामीको चिन्ता छैन,
कति शान्तिपुर्ण छ देश,
सामान्य नागरिक पनि
स्वतन्त्र र निस्फिक्री साँझबिहान,
दिनरात जताततै निर्भयताका साथ हिँडेकै छन्,
कसैले अपहरण गर्ला भन्ने छैन,
कसैले फिरौती माग्ला भन्ने छैन,
शालिन र भद्र भाषामा बोल्छन्, व्यवहार गर्छन् सबै
प्रवक्ता राखिएको छ,
सबैको साटो उनैले बोल्छन् !
एउटा प्रदेशबाट अर्कोमा जाँदा
पाइन्छ जान सरासर,
यस्तो पो विकास !
अनि यस्तो पो सरकार !!
(बाहिर चोर आयो… चोर… भनेर कराउन थालेको आवाज सुनेर ब्युँझिएँ, सुन्दर सपना छताछुल्ल भयो !)